Veertig jaar na de historische 1-6 bij PSV
WAGENINGEN Het was 21 december 1977. In Eindhoven werd die avond één van de meest legendarische duels uit de historie van thuisclub PSV, maar zeker ook van het bezoekende FC Wageningen gespeeld. De uitslag? 1-6!
Dick Martens
Ook nu bijna veertig jaar, laat het menigeen nog steeds de wenkbrauwen fronsen. De Wageningse held op die koude decemberavond was Jan Menting. De inwoner van Renkum was die avond ongrijpbaar en scoorde maar liefst driemaal. Nog altijd wordt de inmiddels 65-jarige aanvaller, als hij zijn dagelijkse boodschappen doet, aan die wedstrijd herinnerd.
GROOTSTE NEDERLAAG Dat zal bij de spelers van PSV in wat mindere mate het geval zijn, al is de exorbitant hoge nederlaag in het 104-jarig bestaan van de Philips Sport Vereniging nog altijd het grootste verlies op Eindhovens grondgebied. Met de Wageningse held van weleer werd een bezoek gebracht aan het Philips Stadion, om daar met een tweetal andere hoofdrolspelers, de gebroeders Willy en René van de Kerkhof terug te blikken.
De ontvangst is meer dan hartelijk. De omhelzingen warm en het schouderkloppen gemeend. Het is voor het drietal een feest der herkenning, maar zeker ook van erkenning. Waardering voor elkaars carrières en al snel, nog voor er teruggeblikt gaat worden op 'het duel', wordt er oprecht geïnteresseerd geïnformeerd naar de gezondheid.
VAKANTIE LONKT Maar het illustere drietal, met passeerbewegingen en snelheid als handelsmerk, keert met hun gedachten toch al snel 'terug in de tijd'. ,,Is het alweer 40 jaar geleden, Jan", trapt Willy af. ,,Ik herinner me de wedstrijd zeker nog. Het was de laatste wedstrijd voor de winterstop, van een seizoen dat uiteindelijk misschien wel het beste van PSV ooit zou gaan worden. Wij waren nog ongeslagen en keken al uit naar onze vakantie. En Wageningen, ach, wat hadden we daarvan te vrezen?"
SCHERP De gevoelens van de tegenstander waren 'wat anders'. ,,Ik moest 's middags nog gewoon werken, daarna de bus in. Muisstil was het op weg naar eerst Nuenen, waar we een hapje gingen eten en vervolgens naar het stadion." En toen gebeurde er iets bijzonders, misschien wel dé oorzaak van, wat later een meer dan grote sensatie zou worden, met het weer met elkaar verenigde trio in de hoofdrollen. ,,Wij gingen op weg naar het veld voor onze warming up en wat schetst onze verbazing? Daar kwamen Willy en René doodgemoedereerd aanslenteren, tasje in de hand. Ik stootte Frans Körver aan en die greep de binnenkomst van de vedettes vervolgens aan om ons briesend, met de stoom uit zijn oren, op scherp te zetten."
LOS ,,En toch maakten we ons zeker geen zorgen. Ook niet toen het bij rust (door doelpunten van Cees van den Berg, Stanley Bish, en tweemaal Jan Menting) 0-4 was", vult René zijn broer aan, die vervolgens opstaat en trainer Kees Rijvers 'speelt'. ,,We tikten hem op de schouder. Het komt wel goed trainer zeiden wij. Maar het kwam helemaal niet meer goed, dankzij Jan." Menting glundert en geniet opnieuw. ,,Ik was die avond niet te houden. Ik voelde het al bij de eerste bal die ik kreeg. En als ik de eerste bal goed raakte, was ik los en de zenuwen kwijt."
,,En dat hebben we geweten", klinkt het vervolgens in koor. ,,Maar toen Willy van der Kuijlen vlak na rust de 1-4 scoorde, dacht ik, dat we alsnog zouden verliezen", countert Menting. ,,Toch bleef het daarbij en maakten Gerdo en ik de zes nog even vol." En dat tegen een PSV met een elftal vol 'namen'. ,,Met een geweldige Jan van Beveren in de goal. Een betere keeper hebben we nooit meer gehad. En die kreeg gewoon zes goals om zijn oren. Echt ongekend."
KOPBAL Dan worden de telefoons even geraadpleegd. Allereerst om na te kijken wie destijds de scheidsrechter was. ,,Ach ja, Jan Beck", ziet Willy, om vervolgens de doelpunten nog even de revue te laten passeren. Opnieuw de verbazing en de bewondering voor de fantastische treffers van Menting. ,,Ja, zelfs een kopbal", lacht de drievoudige schutter. ,,Ik kopte maar zelden." De beelden zijn bekeken. In die tijd waren er nog geen beelden vanuit de kleedkamer. ,,En dat was maar goed ook", lacht Willy.
,,Na de wedstrijd kregen we een hand van Rijvers. 'Prettige vakantie' en weg was hij. Gelukkig hadden we toen ook geen internet. Onze oudste broer Gerard kwam ons ophalen. Hij wist van niets. En? vroeg hij. 6-1 zei ik. Oh, was zijn antwoord. Doorlopen zij ik tegen René." En niet voor de eerste keer galmen de lachsalvo's door Box 13, waar Willy tweewekelijks zijn gasten, familie en vrienden ontvangt.